Wat is insulineresistentie?
Resistentie is het ongevoelig worden van receptoren doordat, in geval van insulineresistentie, opgenomen suiker de cel aantast (slijtage). Een schadelijk proces dat glycatie heet.
Het hormoon insuline is de sleutel op van het slot (receptor) van onze cellen om brandstof (glucose) binnen te laten en dat werkt dan niet goed meer. Lichaamscellen worden ongevoelig voor het hormoon.
Hierdoor gaat de alvleesklier steeds meer insuline aanmaken om de bloedsuikerspiegel toch te laten dalen.
Receptoren die te erg resistent geworden zijn, dan is sprake van Diabetes type II en gaat suiker via de nieren het lichaam uit i.p.v. als brandstof de cellen in.
Vaak is sprake van insulineresistentie bij het metabool syndroom (verhoogde bloedsuiker, hoge bloeddruk, hoog cholesterol en overgewicht, bron), maar er zijn ook slanke mensen met ongevoelige insulinereceptoren.
Wat is insuline?
Een hormoon dat zorgt dat bloedsuiker opgeslagen kan worden in de lichaamscellen waardoor de bloedsuiker niet te hoog oploopt
Betrokken bij de vetopslag en het aanmaken van spierweefsel.
Een anabool hormoon wat wil zeggen dat het zorgt voor opslag, herstel en groei.
Wordt vrijgegeven wanneer de bloedsuiker te hoog is, maar ook wanneer er veel aminozuren (eiwitten) in ons bloed circuleren.
Allereerst is het handig om te weten dat per dag iedereen wel insulineresistent is. Dat is natuurlijk heel goed op het moment dat je hersenen bijvoorbeeld veel brandstof gebruiken, dan moet glucose daarheen en worden spiercellen insulineresistent gemaakt. Wanneer het immuunsysteem draait bij een ontsteking of laaggradige ontstekingen wordt men insulineresistenter. Bij stilzitten is ook sprake van tijdelijk insulineresistent zijn, spieren hebben namelijk geen brandstof nodig en de hersenen vaak wel.
Het nadeel van insulineresistent zijn is dat teveel insuline wordt gemaakt door de alvleesklier, omdat de bloedsuiker maar niet de cellen in wil en dus hoog blijft. De alvleesklier draait overuren, kan daardoor minder tijd besteden aan de andere taak; verteringsenzymen aanmaken.
Hierdoor kan de vertering van voeding slechter gaan verlopen en dat kan weer zorgen voor problemen met andere processen in het lichaam.
En als insulinespiegel hoog is gaat de vetverbranding niet aan, dus afvallen is niet mogelijk.
Wat zijn symptomen van insulineresistentie:
• Gewichtstoename bij eten van koolhydraten
• Vermoeidheid en energiedips na maaltijden met koolhydraten (bloedsuikerdips)
• Voornamelijk dikker worden op love handles
• Gewrichtsklachten en andere ontstekingen
• Overgewicht, omdat insuline de vetafbraak remt, vet blijft in de cel
• Depressieve gevoelens
• Pre diabetes (licht verhoogde nuchtere en niet nuchtere bloedsuiker en HbA1C)
• Sterke drank naar zoetigheid, cravings
Wat zijn oorzaken van insulineresistentie en diabetes type II:
• Overgewicht: insuline receptoren zijn minder goed bereikbaar voor insuline door omliggend vet, daardoor kan minder snel glucose uit het bloed worden gehaald (glycogeen opslag in lever en spieren, dus deze mogen niet vervetten)
• Roken
• Sport-lichamelijke activiteit te weinig (minder receptorwerking)
• Chronische stress
• Suiker-koolhydraatinname te hoog
• Slaaptekort
• Gebruik van bepaalde medicijnen zoals corticosteroïden
Hoe kom je van insulineresistentie af?
1 Voeding: inname suiker en koolhydraten beperken (vooral de bewerkte producten, de geraffineerde producten)
2 Voeding: koolhydraten combineren met vet en vezels zodat bloedsuikerspiegel minder snel stijgt
3 Gewicht: afvallen
3 Beweging (krachttraining, spieropbouw geeft weer nieuwe receptoren)
4 Beperken van stress (cortisol aanmaak verminderen)
5 Slaap verbeteren